de reis omlaag

Vannacht zullen we de nachttrein nemen naar Surat Thani, maar om niet weer Bangkok als titel te gebruiken lopen we even op de feiten vooruit.

Het verhaal bij de foto's. Na Ayatthuya zijn we naar Pak Chong gereisd voor het aangeprezen Khao Yai National Park, dit is het oudste national park van Thailand. We zijn lekker twee daagjes in Pak Chong geweest, voornamelijk om van de nightmarket te genieten, die erg goed was.
Daar hebben we een bus genomen naar de ingang van het NP, we wilden namelijk een paar nachten blijven slapen in het park. Daar aangekomen bleek dat de ingang nog 14 kilometer van enige slaapgelegenheid af te zijn, hoe nu verder? Gewoon aan de weg gaan staan en iedereen die langs kwam, schijnheilig vragen of ze toevallig geen taxi waren, ordinair liften dus. Na 5 minuten zaten we al met de haren in de wind achterin een pickup te genieten van de prachtige omgeving. Bij het Visitor center aangekomen meteen maar accommodatie besproken voor de nacht, dit was erg goedkoop, zo goedkoop dat het niet meer was dan een lodge, een lege lodge, met dus helemaal niets, alleen planken op de vloer en tientallen muskieto's. Vol goede moed gingen we toen maar de omgeving verkennen en namen het eerste beste 'trail' van de weg af. Dit was geen succes, jullie moeten wel begrijpen dat we in een oerwoud zaten, compleet met oerwoud geluiden en geritsel en gekraak en gehijg in de struiken, met de wetenschap dat je in burgersbush zit zonder auto. Hartger vroeg zich af of dit wel kon, of er überhaupt wel een pad was en Narda keek schichtig om zich heen omdat ze zou zweren dat er iets in de bosjes sloop, wat later ook het geval bleek.
Na maar liefst een meter of 200 zijn we teruggewaad door de hoefsporen, we zijn echt hysterische stadsmensen wat dat betreft, dus gingen we het maar op de geasfalteerde weg proberen. Hier haalden we de 200 meter niet eens, er liep namelijk iets in de struiken wat schrok van een langsrijdende auto en daardoor wegstoof, dit was ons eerste contact met het wildlife. Narda zag alleen maar een grote, bruine vlek in de struiken, maar doordat ze daarvoor een skelet van een gaur (wilde os) in het vistors center had gezien (en google maar, die wil je echt niet tegenkomen, tenzij je in een afgesloten truck zit) zat de schrik in haar benen. Na genoten te hebben van een wel erg lange lunch, zijn we het bos maar weer ingegaan naar onze logde. Daar bleek dat we de enige waren die de basic accommodatie hadden gekozen. Onder het motto van romantiek hebben we toen toch maar onze basic accommodatie (die paar planken met een dak) ingeruild tegen een luxe lodge (8x zo duur). Vanuit de luxe lodge hebben we 2 dagen genoten van de schoonheid van het park. De eerste avond hebben we een nighttour geboekt (inderdaad veilig in een truck), helaas weet het wildlife dit ook en het enige wat we zagen was een uit de hand gegroeide kudde herten en een aantal civetkatten.
De nachten zijn in het park erg koud, dus kwamen de slaapzakken eindelijk van pas. Helaas werden we midden in de nacht wakker van een soort van geknaag in de muur, een onbekend dier wat ons 2 nachten van de slaap beroofd heeft, had zich genesteld tussen de muur en krijste af en toe de buurt bij elkaar. Toen we eindelijk de slaap gevat hadden werden we gewekt door een overactieve Makaak die vanuit de bomen op het dak sprong en hier tot zijn groot genoegen een spel van had gemaakt, hij speelde kangaroetje op het dak. Waardoor het dak van het toilet van de buren een meter lager hing.
Het was met recht een avontuur in de jungle.

We hebben inderdaad weer backpack-achtig gereisd, want we zijn het hele NP van de ene ingang naar de andere doorgelift (65 km),meegenomen door aardige Thai die ons meteen verder hebben doorgebracht naar Prachin Buri, waar we weer de trein (ook de volgende dag weer gelift naar het station) hebben genomen naar Bangkok. Vanuit Surat Thani gaan we de grens over naar Maleisië. Eerst nog even een weekje Thaise stranden, wat vervelend! Tot het volgende bericht.